μηλονομιαίος

μηλονομιαῑος, -αία, -ον (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ἐννόμιος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < μηλονόμος + κατάλ. -ιαῖος (πρβλ. ωρ-ιαίος)].